Drogi Przyjacielu, Bracie, Siostro,
Gościu tej strony!
Zapewne zastanawiasz się, jaki sens ma tworzenie witryny traktującej o homoseksualności w kontekście wiary wyznawanej przez katolików. Ktoś może powiedzieć: nauka Kościoła Rzymsko-Katolickiego jest jasna, klarowna i znana wszystkim, więc po co "rozdmuchiwać temat"? Czy jednak naprawdę tak jest? Czy katolicy znają prawdziwą naukę swojego Kościoła dotyczącą etyki seksualnej, a także problematyki homoseksualizmu? Niestety, bardzo często statystyczny respondent uważający siebie za katolika, zapytany o relację do osób homoseksualnych powie: Kościół potępia homoseksualistów, gej to zboczeniec!, powinno się takich izolować!, nienawidzę ich! - pomijam inne, bardziej bolesne przykłady. Takie ujęcie tematu przez wielu, przynajmniej deklaratywnych katolików powoduje szerzenie się nieprawdziwej opinii o nauce Kościoła Rzymsko-Katolickiego w zakresie osób homoseksualnych. Wywołuje zamęt, osąd człowieka i często ogromny ból oraz cierpienie, jakiego doświadczają osoby o odczuciach homoseksualnych, pragnące nie raz żyć blisko Jezusa i w zgodzie z nauką Kościoła. Są jednak niezrozumiani, często odrzucani i odpychani przez swoich braci i siostry ze wspólnoty wiary, zamiast doświadczyć od nich szacunku, współczucia i akceptacji. Taka postawa bardzo często wywołuje w osobach homoseksualnych lęk przed samym sobą, innymi ludźmi, potępieniem przez Kościół i Pana Boga. Rodzi wewnętrzny strach i poczucie przeszywającej samotności. W końcu rezygnację, także z praktykowania wiary. W krańcowych przypadkach może wywoływać również myśli i czyny zmierzające ku realizacji targnięcia się na własne życie.
Dla aktywistów gejowskich, wspierających tzw. kulturę gejowską każde raniące słowo, niechęć i odpychający stosunek osób wierzących wobec homoseksualistów, każde nasze antyświadectwo, niespójność deklaracji wiary i czynów, stanowić może zaczyn oraz usprawiedliwienie napaści na instytucję Kościoła. Może stać się punktem wyjścia do podważania wiarygodności moralnego autorytetu Kościoła, kwestionowana wykładni i interpretacji Pisma Świętego przez Kościół oraz niechęci do wszelkiego przejawu sacrum i wiary w Boga.
Cel
Celem niniejszej witryny jest przybliżenie autentycznej i czystej nauki Kościoła Rzymsko-Katolickiego opierając się na wierności Pismu Świętemu, Tradycji Świętej, nauczaniu Katechizmu Kościoła Katolickiego w całkowitej jedności z Ojcem Świętym. Tym samym stanowczo odcinamy się od tez głoszonych przez pseudochrześcijańskie grupy typu "Wiara i Tęcza", jawnie podważające nauczanie Kościoła i uzurpujące sobie prawo do samointerpretacji Pisma Świętego. Pan Jezus mówi jasno o Apostołach i Kościele: Kto was słucha - Mnie słucha, kto wami gardzi - Mną gardzi. Gdzie indziej także Pan Jezus wskazuje na Apostoła Piotra: Ty jesteś Piotr, Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne Go nie przemogą - pierwszy cytat dotyczy oczywiście posłuszeństwa wobec nauki Kościoła. Drugi zaś odnosi się do Prymatu Piotra i pewności Opatrzności Ducha Świętego nad Kościołem. I jeszcze jedne, warte przytoczenia słowa Pisma Świętego, jako przestroga dla tych, którzy chcą nauczać wiary po swojemu i walczyć z nauką Pisma Świętego niezmiennie przekazywaną w Kościele Rzymsko-Katolickim: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby dla ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto wypełni i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim.
Kto wierzy, nigdy nie jest sam
Odwaga wiary wiele kosztuje - to słowa Św. Jana Pawła II. Jesteśmy świadomi, że odważne świadectwo życia Ewangelią będzie zawsze wymagało pokonywania wielu trudów i przeciwności. Jednak, aby wyznawać wiarę i być silnym wiarą, nikt z nas nie może wierzyć sam, potrzebujemy wspólnoty. Dlatego naszym duchowym domem jest Kościół.
Tworząc niniejszą witrynę byliśmy szczególnie motywowani zachętą Ojca Świętego Franciszka, który wzywa do świadectwa braterskiej miłości i ewangelizacji szczególnie tam, gdzie spotykamy ludzi najbardziej duchowo opuszczonych - na swoistych peryferiach wiary. Papież mówi: My także chcemy wyjść i szukać zagubionych owiec, zrywając łańcuchy swego egoizmu. Chcemy iść na peryferie i szukać naszych braci najmniejszych, czyli ubogich, chorych, osób doznających niesprawiedliwości, niemających znikąd pomocy. Peryferiami są dla nas również bracia, którzy oddalili się od Kościoła i młodzi, którzy utracili nadzieję i orientację. Odpowiadając na ten apel mieliśmy na uwadze sytuację także wielu homoseksualnych osób wierzących - przede wszystkim katolików, którzy z różnych przyczyn nie chcą wchodzić do jakiejś zamkniętej grupy wsparcia, a szukają Pana Boga i przyjaźni. Nie chcą także - np. nie czując się na siłach uczestniczyć w różnego rodzaju terapiach, mogących pomóc w zrozumieniu źródeł różnych swoich zranień i trudności. Obserwując sytuację wielu zagubionych osób, jakie spotykaliśmy - wychodząc ze świadectwem wiary na portalach adresowanych do osób homoseksualnych, gdzie afirmowane są homoseksualne praktyki - dostrzegliśmy niezapełnioną lukę. Brakuje bowiem w przestrzeni ewangelizacji wierzących osób homoseksualnych jeszcze cały czas miejsc, które byłyby dla nich przystanią - w której doświadczaliby spotkania z samym sobą, Panem Bogiem i drugim człowiekiem - nie ograniczając się do jakiejś zamkniętej grupy.
Doświadczenie czystej, pięknej przyjaźni
Środowiska homoseksualne tworzą często swoiste getta i zamknięte przestrzenie kontaktu oraz relacji - boją się bowiem odrzucenia, potępienia i krytyki. Podobnie nie raz nasze lokalne wspólnoty Kościoła, a także osoby heteroseksualne bywają zamknięte na przyjęcie do siebie homoseksualnego brata czy siostry, którzy w zaufaniu, poczuciu bezpieczeństwa chcieliby podzielić się swoją walką, zmaganiem, doświadczeniem wiary, poszukiwaniem Jezusa. Natomiast tak zwyczajnie - po ludzku, być pokochanymi i przyjętymi jako nasi bracia w wierze. Osoby takie, bardzo często posiadają ogromne deficyty czystej i autentycznej przyjaźni i miłości. Doświadczyły wiele cierpienia i ran, które może ukoić i uleczyć tylko bezwarunkowa miłość Boga i wsparcie drugiego człowieka. Niech ta witryna, a szczególnie Forum, będą miejscem otwartej, wspólnej wymiany myśli, kontaktu i budowania czystych przyjaźni między sobą, szukania wspólnych dróg ku Jezusowi i dojrzałej wierze. Nie chcemy tworzyć żadnej nowej zamkniętej grupy, ale żyć w swoich środowiskach i wspólnotach. Nie chcemy żadnego zamkniętego duszpasterstwa. Idźmy wspólnie razem, pod prąd współczesnemu światu i zmieniajmy go miłością czystą i piękną.
Wspólnota - razem możemy wiele
Jeśli uważasz, że treści zawarte na tej stronie w jakiś sposób wpłynęły na Ciebie, przyczyniły się do wejścia na drogę poszukiwania odpowiedzi na pytania dotyczące drogi Twojego życia, a może odnalazłeś Pana Boga, wsparcie, nadzieję - możesz napisać świadectwo, które z radością opublikujemy.
Jeśli masz interesujący pomysł, posiadasz umiejętności techniczne i chciałbyś włączyć się w inicjatywę tworzenia tej witryny, prosimy o kontakt. Powstała ona zupełnie oddolnie i działa wyłącznie jako odpowiedź serca, z wdzięczności za Miłosierdzie Jezusa. Nie mamy jakichkolwiek materialnych korzyści z tego faktu, ani sponsorów naszego działania. Wszystko to dzieło Ducha Świętego i wynik odpowiedzi na Jego głos.
Obiecujemy modlitewną pamięć o każdym Gościu tej witryny, prosząc także o modlitwę w intencji niniejszej inicjatywy.